Συλλογή μαντινάδων Μιχάλης Στεφανάκης (Πεύκος Βιάννου)
Μ' αρέσει να χαμογελάς για μένα έχει αξία στο γέλιο σου εγνώρισα κι εγώ την ευτυχία |
Με την ελπίδα πως μπορεί να 'ρθείς στα όνειρά μου όταν κοιμούμαι ανοιχτή έχω την αγκαλιά μου |
Aν σμίξουνε τα χείλη μας θάνε η στιγμή μεγάλη γιατί θα λέει σ΄αγαπώ η μια αναπνοιά στην άλλη. |
Κουράστηκα να σ' αγαπώ βιόλα μου μυρισμένη κι άλλος από τους κλώνους σου τις μυρωδιές να παίρνει |
Aν μ' αγαπάς να μην το πείς άστο βαθειά κρυμμένο όταν φιλώ τα χείλη σου ν' ανοίγουν να το παίρνω |
Άν σ' έκανε όμορφη ο θεός εγώ χα το χατήρι για να μου πέψει βάσανα και πόνους να με φθείρει |
Η ομορφιά σ' ένα κορμί αμοναχή δεν φτάνει στη βιόλα αξίζει τ' άρωμα και η μυρωδιά που βγάνει |
Μισώ τονε τον χωρισμό μα δεν τον καταριούμαι γιατί βαστά ότι αγαπώ κοντά του και φοβούμαι |
Πές μου πως θές να εκδηλωθεί η αγάπη μου για σένα θές να γελώ ή προτιμάς τα μάτια μου κλαμένα; |
Πές μου πώς θές το σ' αγαπώ μικρή μου να σου λέω πώς θές να συνοδεύεται με γέλιο ή να κλαίω; |
Κάμε την Θεέ μου θάλασσα κι εμένα βράχο κάμε ή ξερονήσι μια ζωή στην αγκαλιά της νά 'μαι |
Κάμε την Θεέ μου θάλασσα κι εμένα ακρογιάλι να σβήνει και να ξεψυχά στην εδική μου αγκάλη |
Θεέ μου και κάμε με δεντρό κι εκείνη κάμε χώμα ν' αγκαλιαστούν οι ρίζες μου με το δικό της σώμα |
Θεέ μου μια χάρη σου ζητώ κι όχι δική μου, ξένη να βλέπω εκείνη π' αγαπώ να ζεί ευτυχισμένη |
Ζήτα φεγγάρι του Θεού που 'σαι κοντά μια χάρη την ομορφιά τσ' αγάπης μου ο χρόνος να μην πάρει |
Πές μου φεγγάρι αν τηνε δείς σ' άλλη αγκαλιά όταν μπαίνει αναστενάζει; κλαίει; πονεί; ή νοιώθει ευτυχισμένη; |
Κατέχω το φεγγάρι μου πως σού 'χω γίνει βάρος μα και να πω τα μυστικά δεν έχω αλλού το θάρρος. |
Φεγγάρι μου χαμήλωσε ανάδια σου να κάτσω να σε γεμίσω στεναγμούς μέχρι να σε χορτάσω |
Ανε ποθάνω δώς μου φώς Θεέ μου για λίγο μόνο για να μπορώ σαν κλαίει αυτή να την ποκαμαρώνω |
Όταν ποθάνω θα γυρνά με μάτια δακρυσμένα γιατί θα νοιώθει πιο νεκρή πιο μόνη κι από μένα |
Όταν ποθάνω μυστικά θα με μοιρολογάσε γιατί θα νοιώθεις μοναξιά σ' όποια αγκαλιά και νάσε |