Συλλογή ανώνυμων μαντινάδων
Αγάπα με να σ'αγαπώ θέλε με να σε θέλω γιατι θε να ρθει και καιρός να θες και να μη θέλω |
Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού ένα' ναι που σου μοιάζει που βγαίνει τα χαράματα κι όλα τα σκοτινιάζει |
Να τα χαρώ τα μάτια σου τα μαύρα τα μεγάλα όπου σταλαματιάζουνε το μέλι με το γάλα |
Χίλιες χιλιάδες κυνηγοί το νου μου κυνηγούνε μα γω τον έχω πάνω σου και που να τονε βρούνε |
Όντε θωρρώ σε κοπελιά τα λογικά μου χάνω και δεν επέρασε στιγμή να μην αναστενάζω |
Τσ' απόκριες χορεύουμε πίνουμε, τραγουδούμε βαστούμε μέχρι το πρωί δίχως να κοιμηθούμε |
Όταν πεθάνει ο άνθρωπος δεν πρέπει να τον κλαίτε να τονε κλαίτε μια φορά την ώρα που γεννιέται |
Αυτός που φεύγει απ' τη ζωή πάει να ησυχάσει αλί σ' αυτόν που έρχεται τι έχει να περάσει |
Δεν πρέπει άνθρωπε ποτέ να 'χεις κακία τόση γιατί δεν ξέρεις αύριο τι θα σου ξημερώσει |
Να το θυμάσαι πάντοτε πως η ζωή είναι λίγη και δεν υπάρχει άνθρωπος να 'ρθει και να μη φύγει |
Αν θες να μάθεις φίλε μου το τέλος μας ποιο θα 'ναι στο τρίτο πήγαινε να δεις τη μέρα πόσοι πάνε |
Μπορεί να βρίσκομαι μακριά μα μόνο δε μ' αφήνεις μικρή μου και στα όνειρα παρηγοριά μου δίνεις |
Στην ερημιά μου συντροφιά μου κάνεις στ' όνειρό μου μα σα ξυπνήσω μοναχός ζω το μαρτύριό μου |
Στα όνειρά μου σε θωρώ ξυπνώ κι είσαι μακριά μου και πώς θα βρω παρηγοριά να δίνω στην καρδιά μου; |
Σε κάθε χάραμα τσ' αυγής
το όνειρο τελειώνει η μέρα γίνεται φονιάς σκληρός και το σκοτώνει |
Φεγγάρι χαιρετίσματα
δωσ' τση στα ξένα απού 'ναι γιατί μπορεί τα μάθια μου να μην την ξαναδούνε |
Δεν έχω άλλα δάκρυα
μικρό μου να σε κλάψω τάφο θα κάνω την καρδιά τον πόνο μου να θάψω |
Ένα πιστόλι απ' τα καλά
στον τάφο θέλω να 'χω σε κάθε μου μνημόσυνο να δείχνω πως υπάρχω |
Θα καταντήσω αν μ' αρνηθείς
μπεκρής και διακονιάρης μα δε θ' αφήσω αζωντανό τον άντρα που θα πάρεις |