Γράμμα απο τη Γαλλία
Όπως συνήθως, όταν οι καιροί είναι γίνονται σκοτεινοί και το μέλλον μοιάζει συμβιβασμένο, η Γαλλία, οι Γάλλοι και ιδίως οι νέοι άνθρωποι, ορθώνουν ανάστημα και δείχνουν πως υπάρχει ελπίδα, όσο υπάρχει και ζωή. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την ιστορική ήττα των καπιταλιστικών δυνάμεων και του νεοφιλελεύθερου σχεδίου τους για την Ευρώπη, λίγους μήνες μετά τα βίαια γεγονότα στα προάστια, στα οποία μπορούσαμε να διακρίνουμε, μ’ ένα τρόπο, την απόρριψη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και τα αποτελέσματά τους, όπως οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η ανεργία…Ακόμα μια φορά, οι Γάλλοι εκφράζουν τη θέλησή τους για αλλαγή, για ρήξη με την ίδια τη λογική που οδηγεί τον κόσμο στην καταστροφή.
Οι φιλελεύθερες δυνάμεις έχουν ένα σχέδιο για μας. Περισσότερη ανασφάλεια, λιγότερα δικαιώματα, δυνατότητα «ενοικίασης», χρήμα, χρήμα, χρήμα! Παρόλο που έχασαν το δημοψήφισμα και τις τοπικές εκλογές, συνεχίζουν το δρόμο τους, προσπαθώντας να καταστρέψουν τις κοινωνικές κατακτήσεις του κοινωνικού κινήματος του τελευταίου αιώνα, χτίζοντας μια κοινωνία του εγωισμού, όπου μονάχα οι ισχυρότεροι θα επιβιώσουν.
Για να πετύχουν τους στόχους τους, δεν διστάζουν να ξεχάσουν να συζητήσουν με οργανώσεις προτού να προβάλλουν αυτό που αποκαλούν καλές μεταρρυθμίσεις, χρησιμοποιώντας τη βία ενάντια σε διαδηλωτές, προσπαθώντας να χωρίσουν ανθρώπους που έχουν κοινά συμφέροντα: νέοι φοιτητές εναντίον των νέων από τα προάστια, «Γάλλοι» εναντίον «μεταναστών», μετανάστες υπό νόμιμο καθεστώς εναντίον αυτών που δεν έχουν χαρτιά…
Αλλά, ακόμα κι αν κάνουν ό,τι μπορούν, φαίνεται πως δεν πιάνει αυτή τη φορά. Τα εργατικά και τα φοιτητικά συνδικάτα είναι εντελώς ενωμένα. Όλα τα Αριστερά κόμματα επίσης. Απ’ όσο θυμάμαι –και ξέρετε πως είμαι συνηθισμένος σε διαδηλώσεις- δεν έχω ξαναδεί τόση αποφασιστικότητα σε όλες τις διαδηλώσεις. Και, ακόμα κι αν υπάρχει βία γύρω τους, γίνονται όλο και πιο μεγάλες κάθε εβδομάδα. 3 εκατομμύρια στη χώρα σήμερα, 700.000 στο Παρίσι. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, αλλά αυτή η αποφασιστικότητα είναι σχεδόν φυσική. Οι συμπεριφορές των διαδηλωτών δίνουν μια ισχυρότατη εντύπωση. Όλα τα κεφάλια κοιτάνε μπροστά τους, αναμειγνύοντας την περηφάνια, τη χαρά που είναι όλοι μαζί, την αλληλεγγύη, τη βαρύτητα…
Πρέπει να ξέρετε πως αυτή η εβδομάδα είναι στρατηγικής σημασίας για την προώθηση του CPE (Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης). Την Πέμπτη, ο Πρωθυπουργός κάλεσε τα συνδικάτα να έρθουν να συζητήσουν: όλα απέρριψαν την πρόσκληση. Το Συνταγματικό Δικαστήριο ετοιμάζεται επίσης να εκφράσει την κρίση του για το νομικό χαρακτήρα του CPE.
Χρειάζεται ακόμα να συνεχίσουμε να ενημερώνουμε και να κινητοποιούμαστε ενάντια σε αυτό το σχέδιο, ως σύμβολο του μελλοντικού κόσμου που μας θέλουν να ζήσουμε, και, σε αυτό το σημείο, όλες οι κινητοποιήσεις υποστήριξης του αγώνα μας που μπορείτε να κάνετε, είναι πολύ σημαντικές. Πρώτον, δείχνει πως δεν είμαστε απομονωμένοι στον αγώνα ενάντια στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και, δεύτερον, πως δεν μπορούν να μας διασπάσουν, ως Γάλλους εργαζόμενους που έχουν καλύτερες συνθήκες ζωής, από τους εργαζόμενους όλων των χωρών του κόσμου.
Ενωμένοι και αποφασισμένοι θα παραμείνουμε. Όπως είπα και στην αρχή, αυτό θα πω και στην κατάληξή μου: όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα.
Μην εγκαταλείψετε ποτέ,
Συντροφικά δικός σας,
Sιbastien Bracq, Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας-PCF
(πρώην Υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του Κινήματος Νέων Κομμουνιστών Γαλλίας-MJCF)