Μιλήσαμε μέχρι στιγμής για τις γλώσσες προγραμματισμού για το πώς αυτές γίνονται αντιληπτές από τον υπολογιστή. Τώρα θα αναλύσουμε το πώς γράφονται προγράμματα είτε από έναν άνθρωπο είτε από μικρές ή μεγάλες ομάδες ατόμων. Είναι προφανές ότι εάν ένα άτομο γράφει ένα πρόγραμμα δεν υπάρχουν ούτε προβλήματα συνεννόησης ούτε προβλήματα συντήρησης, το ίδιο ισχύει και για μικρές ομάδες εάν υπάρχει καλή επικοινωνία. Τι γίνεται όμως σε ένα μεγάλο έργο όπου εμπλέκονται πάρα πολλά άτομα και πιθανόν πολλές ομάδες;

Όλα αυτά γέννησαν την ανάγκη για την τυποποίηση του τρόπου συγγραφής κώδικα, η λύση ήταν τα πρότυπα προγραμματισμού. Στην αρχή ήταν ο τμηματικός προγραμματισμός όπου το πρόγραμμα χωριζόταν σε υπορουτίνες, κάτι που με σωστό σχεδιασμό μπορούσε να βοηθήσει πολύ αλλά και να κάνει το πρόγραμμα χαώδες σε αντίθετη περίπτωση. Στη συνέχεια ήρθε και ο δομημένος προγραμματισμός όπου ξεκινούσαμε από ένα δύσκολο πρόβλημα και με την διάσπαση του σε μικρότερα προβλήματα φτάναμε σε ένα σημείο όπου όλο το πρόβλημα μπορούσε να υλοποιηθεί με καθορισμένους τύπους δομών ελέγχου.